Daar sta je weer. Na 40 jaar werken, een universitaire studie en een promotie en op 59 jarige leeftijd moet je weer opnieuw beginnen.Het tijdelijk dienstverband waar ik me zo met hart en ziel voor heb ingezet wordt niet verlengd. Op de vraag waarom niet was het enige antwoord: dat is beleid!
Oke dan moet ik maar weer op zoek naar iets anders. Een project, een opdracht het maakt allemaal niet uit als ik maar niet mijn hand hoef te gaan ophouden bij het UWV. Daar heb ik toch te veel voor geleerd zou je zeggen. Maar wat bij werk- en opdrachtgevers blijkbaar alleen telt is het kostenaspect. Ik ben oud en kost te veel. Maar zo voel ik me helemaal niet, ik ben zeer flexibel inzetbaar en op ict gebied doe ik vaak jongeren nog iets voor.
Toch zou je dat ouder zijn ook als een voordeel kunnen zien. Ik wil helemaal geen volledige baan en hoe lang zou je me nog in dienst moeten houden? Echt geen zeven jaar meer, dus whats the problem?Je krijgt er ook nog een flinke dosis ervaring en rust mee in huis dus werk- en opdrachtgevers: KOM MAAR OP!!
Ik wil hier ook geen klaagzang neerzetten maar de wet werk en zekerheid levert mij en vele anderen in mijn positie geen werk en zeker geen zekerheid op. Want ook als ZZP'er wordt het je moeilijker gemaakt om opdrachten te krijgen. De modelcontracten zijn zo ondoorzichtig dat iedere opdrachtgever huiverig is om een ZZP'er een opdracht te verstrekken. Het zou fijn zijn als de politiek zich hier nog eens over zou willen buigen.
Ondertussen zie ik natuurlijk ook lichtpuntjes: ik krijg weer wat meer tijd voor man, kinderen en kleinkinderen en voor mijn vrienden en vriendinnen niet te vergeten. We kunnen weer lekker buiten het seizoen op vakantie gaan, dan is het lekker rustig en kun je wat meer genieten van omgeving en zijn de toeristische plaatsen goed te bezoeken. En ik krijg eens tijd om te reflecteren op wat ik wil en of ik nog wel in het onderwijs verder wil gaan. Misschien moet ik wel bonsaiboompjes gaan kweken of een cursus macrame gaan doen.Wie weet wat er uitkomt :-)
