Toch, als je alle berichten op tv en in het nieuws ziet dan denk je wel eens, hoe moet dit nu verder? Wat als er straks geen pensioen meer is? Krijg ik nog wel projecten nu de spoeling alsmaar dunner wordt ?(er zijn zoveel coaches en adviseurs inmiddels dat er bijna geen klanten meer zijn). Hoe moet het verder als een van ons tweeën ziek wordt? (we zijn beiden ZZP'er).
Maar dan denk ik, kom op,denk terug aan die tiener die je vroeger was, altijd optimistisch, niet echt bang en lekker makkelijk door het leven stappend. En dan probeer ik daar weer een stukje van terug te vinden.
En daarna dan kijk je inderdaad weer vooruit. Mijn werk bij de Martin Buber University krijgt steeds meer vorm. Er is al een mooi docententeam samengesteld dat samen de modules in het teken van de humaniteit vorm gaat geven. De programmacommissie is keihard aan het werk om studieprogramma en modulehandboek klaar te krijgen en tal van werkzaamheden worden verricht om alles in goede banen te leiden. Al met al een flinke maar uitdagende klus.
Per 1 september ben ik twee dagen in de week in dienst van Zuyd Hogeschool om het AD traject Zorg en Techniek mede vorm te geven. Ook hier moet nog van alles voor gebeuren maar we zijn op de goede weg. De start is gepland per september 2016 en we hopen dat we veel mensen kunnen opleiden op het snijvlak van zorg en techniek. Dat is hard nodig want door de participatiemaatschappij zullen veel ouderen veel langer in hun eigen omgeving blijven wonen en voor hulp zijn er niet genoeg zorgmedewerkers beschikbaar. Techniek kan dan een handig hulpmiddel blijken en de zorgmedewerkers die er zijn veel werk uit handen nemen zodat ze meer tijd hebben voor de patiënt zelf. Voor meer informatie over deze opleiding zie: http://www.zuyd.nl/studeren/studieoverzicht/zorg-en-technologie-ad
Wat het onderwijs betreft ik zie steeds meer blogs van ouders, leraren en onderwijskundigen waarin aangegeven wordt dat het onderwijs toch echt anders zou moeten. De tendens is dat er minder naar de cijfers en meer naar het kind en zijn behoefte gekeken moet worden. Dat zie je al bij meerdere initiatieven zoals Agora in Roermond en ook bij ons op de Martin Buber University.
Het onderwijs moet in dialoog met de betekenisvolle ander, wie dat dan ook is: het kind, de ouder, de collega, het werkveld enz. In die dialoog leer je van elkaar en kun je leren wat de ander nodig heeft om te groeien en tot bloei te komen.
Dan kun je je onderwijs daarop afstemmen. Het zal nog wel een tijd duren maar als we deze stappen durven zetten dan is er weer een steen verlegd op aarde zoals Bram Vermeulen al zong: https://www.youtube.com/watch?v=z0RxzT5oOo0
Met mijn onderwijsbureau CC-Onderwijs wil ik leraren, scholen en besturen graag ondersteunen bij en adviseren over al deze ontwikkelingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten