dinsdag 30 juli 2013

Wat valt er nog te leren?

Het woord leren heeft tegenwoordig een nare bijsmaak als je sommige uitingen in en buiten het onderwijs mag geloven.
Toch is leren het mooiste wat er is en iedereen doet het. Bewust of onbewust, we leren elke dag. Het begint al bij de geboorte en het eindigt als we de laatste adem uitblazen. Blijkbaar is leren net zo'n levensbehoefte als eten en drinken.

Formeel leren op school wordt echter in het algemeen niet als "fijn" beschouwd, het is iets dat "moet" en men doet het om vooruit te komen of omdat het nu eenmaal van je verwacht wordt. 
Wat zou het mooi zijn als formeel leren als net zo behoeftebevredigend zou worden gezien als het leren dat je onbewust doet. Als dit leren (dat zich voornamelijk in instituten afspeelt) volledig zou aansluiten bij de ontwikkeling die de lerende (het kind, de volwassene) op dat moment doormaakt. Wat dat betreft is gepersonaliseerd onderwijs dan ook het toverwoord. Echter door de institutionalisering van het onderwijs is dat bijna niet mogelijk. Er moeten programma's gevolgd worden, er moet aan kwalificatiedossiers voldaan worden, methodes zijn streng geprogrammeerd en ga zo maar door. Waar is de aandacht voor het individu,de creativiteit van de leraar en het karakter van de school gebleven?

Gelukkig zijn er hier en daar nog initiatieven waar kinderen, die in het reguliere systeem "buiten de boot vallen", nog terecht kunnen. Vaak particuliere initiatieven, al dan niet door de Inspectie goedgekeurd. Maar hier wordt het hele kind gezien, niet alleen zijn of haar cijfers en niet alleen zijn of haar gedrag. Een kind mag zich hier in zijn of haar eigen tempo ontwikkelen en krijgt niet meteen een etiketje opgeplakt (zoals dom, lui, hoogbegaafd, autistisch en noem er nog maar een paar). 
Enkele voorbeelden van dit soort initiatieven zijn IBBO (ik ben bewust onderwijs), de democratische school, vijf plus vijf is elf, en een initiatief  binnen het Connect College te Echt (de agora, http://jan1fasen.wordpress.com/2013/06/23/geen-school-maar-een-agora-we-starten-in-augustus-2014/). Deze opsomming is zeker niet uitputtend en op vele plaatsen binnen Nederland, Europa of zelfs de wereld zijn dit soort pareltjes te vinden.
Als het reguliere onderwijs eens over de hekken zou gluren en van dit soort initiatieven zou leren en zich wat van de gedragingen die daar gangbaar zijn eigen zou maken dan was er al een wereld te winnen.

Ondertussen probeer ik met mijn sChOOLCAFE hier een steentje aan bij te dragen.  Kinderen en volwassenen die hulpvragen hebben op allerlei onderwijskundige gebieden worden bij sChOOLCAFE op individuele basis geholpen. Dat varieert van f2f wiskunde bijles tot scriptiebegeleiding en van schrijflessen tot een weg zoeken in het oerwoud van opleidingsmogelijkheden. Maar alles uitgaande van de eigenheid van het kind of de persoon die de hulpvraag heeft. Dit kunnen ook de ouders zijn of zelfs een leraar of schoolleider. sChOOLCAFE is dus zeker geen huiswerkklasje maar een ontspannen ontmoetingsruimte waar mensen terecht kunnen met al hun onderwijsvragen.

Een nieuw initiatief binnen Lijnspel is in wording, een instituut voor eigentijds leren staat op stapel, maar daarover volgende keer meer.....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten